Pokhara - Chitwan - Kathmandu

Na de trek blijven we eerst 2 nachten in Pokhara. Dit is voldoende tijd om enigszins te herstellen, het Fewa meer te bewonderen (nu aan de goede zijde) en wat te slenteren door Lakeside, het toeristische centrum van de stad. Als we wat aan de rand van het meer lopen en zitten, zien we in de verte een enorm aantal paragliders om een hoge berg cirkelen. Een prachtig gezicht. Omdat we beiden vinden dat we wel een traktatie verdiend hebben gaan we naar Café Concerto voor een cappuccino met een brownie met karamelsaus resp. een chocoladecake, beide voorzien van een bolletje ijs. Café Concerto is een Italiaans restaurant dat wordt aanbevolen in onze reisgids. En terecht. Het smaakt zo goed en de kaart oogt dat ook, dat we besluiten daar die avond ook te eten. En 's avonds blijkt het er nog sfeervoller te zijn dan overdag, compleet met salamanders in de lampen. Levende welteverstaan.
Na het eten bezoeken we een rock bar, met de voor mij wel zeer uitnodigende naam Rolling Stones. Er is live music en daar moet ik gewoon even naar binnen. Bertie begrijpt dat volkomen. Maar wat een teleurstelling! We zijn al ruim 1 uur binnen en hebben nog geen Stonesnoot gehoord. Wel Queen, iets dat lijkt op Bon Jovi, Bonnie Tyler for God's sake en Red Hot Chili Peppers. Voor sommigen wellicht niet verkeerd, maar niet de reden van ons bezoek. Na 5 kwartier zijn we weer gegaan.

Na Pokhara gaan we naar Chitwan. Dit is een groot natuurpark, waar in vroegere jaren door het Nepalese koningshuis werd gejaagd, maar dat nu een beschermd gebied is. De weg er naartoe vanuit Pokhara vergt 6 à 7 uur rijden. Dat ligt vooral aan de laatste pak 'em beet 20 km. Dat stuk is zo erbarmelijk slecht dat de weg normaal gesproken elke dag van 10 tot 15 uur gesloten is en dan 'under construction' is. Maar vanwege de naderende verkiezingen in Nepal is daar nu van afgezien. Ik zal proberen te omschrijven wat er zich op die weg afspeelt, maar ben bang zelfs niet in de buurt te komen. De weg geldt als belangrijke doorvoer route naar en van bepaalde delen van India en wordt gebruikt door honderden vrachtauto's per dag. Daarnaast moeten de vele toeristen vervoerd worden in touringcars, busjes en auto's. Uiteraard maken ook de lokale mensen gebruik van deze weg met hun auto's, scooters, brommers en gemotoriseerde driewielers met laadbak.
Dan is er het werkverkeer, er wordt immers flink aan de weg getimmerd en last but not least de heilige koeien. Wat deze dieren hier te zoeken hebben is mij echt een raadsel. Deze melting pot beweegt zich voort op een weg die meestal zo smal en bochtig is, dat zich tegemoet komende vrachtauto's en/of bussen nauwelijks of soms helemaal niet kunnen passeren. De weg kent zoveel gaten en kuilen, dat het overgrote deel van de weggebruikers continu de gehele breedte van de weg gebruikt. Aan beide zijden! De hoeveelheid stof maakt het zicht soms minder dan 5 meter. En dan wordt er ook nog voortdurend gepasseerd, zowel links als rechts, waarbij elk gaatje van een paar centimeter wordt gebruikt om iets meer op te schieten dan de 'concurrent', die 100 meter verder hetzelfde kunstje flikt. Do you get the picture? Hoewel we moeten toegeven dat we in het begin wel wat bezorgd waren over onze gezondheid of nog sterker, komen we hier wel levend uit? gaan we gaandeweg de humor er meer van inzien. En eigenlijk is er maar één devies: vertrouw op de chauffeur.

Tot onze stomme verbazing komen we ruim op tijd aan in onze luxueuze lodge, Sapana Village, dat in alles lijkt op een safari onderkomen. Na ons geïnstalleerd, verfrist en wat gedronken te hebben, staat gelijk het eerste onderdeel op het programma: een wandeling naar een nabij gelegen traditioneel Tharu dorp, onder begeleiding van een gids. We doen dit, net als de volgende dag, gewapend met een antimuggenmiddel en zonnebrandcrème factor 50. Het is namelijk meer dan 40 graden hier! Dat is even wennen. Hoewel de manier van leven in het dorp de afgelopen eeuwen niet veel is veranderd en de meeste dorpelingen afstammen van de oorspronkelijke Nepalezen - er is nauwelijks of geen migratie - zien we ook dat het dorp een beetje moderniseert: veel huizen hebben 1 zonnepaneel dat de stroom levert voor een beperkt aantal uren per dag. Als tenminste de zon schijnt, maar dat is hier meestal het geval. In het dorp krijgen we bij een familie ook nog een bakje ginger tea aangeboden, waarna we langs grote bananenbomen weer terug wandelen naar de lodge. Hier worden we nog verrast door een passerende olifant met oppasser. Dit blijkt een tafereel dat zich een paar keer per dag afspeelt. Wij krijgen zelf helaas niet de kans om op zo'n zwaargewicht te zitten.
De volgende dag hebben we een druk programma. We hebben al vrij vroeg in de ochtend een kanotocht over de Rapti rivier, met gelijktijdige birdwatching, onder begeleiding van een zeer kundige gids. Aansluitend een jungle wandeling en na de lunch nog een jeep safari van 4 uur.
Voor de kanotocht van 3 kwartier moeten we ons al om kwart voor 7 melden, nadat we een kop thee hebben gedronken. Ontbijten zullen we tijdens de jungle wandeling. Eerst worden we met een auto naar de rivier gebracht. De kano's blijken uitgeholde boomstammen te zijn, waarin het vooral met lange benen lastig zitten is. Hoewel het water rustig is, schommelen we aardig heen en weer met een aantal krokodillen haast op aaiafstand. Maar vooral het in- en uitstappen vind ik een crime. De gids wijst ons op alles wat beweegt. We zien 2 soorten krokodillen, prachtige vogels - het lukt Bertie om er van eentje een goede foto te nemen - en speelse apen in de bomen op de oever. Bij de jungle wandeling zijn 2 gidsen present. Eentje loopt voorop en ontdoet het pad van obstakels, waaronder ook al het spinnenweb (zijn we hem dankbaar voor) en de tweede achter het groepje en hij is vooral gericht op de omgeving. Het is in ieder geval de bedoeling dat we een neushoorn zien en dat doen we dan ook. Ook de 2 soorten krokodillen komen we tegen, van heel dichtbij. Eentje is een vrouwtje dat haar nest net eieren verdedigt, oppassen geblazen dus en de ander zit in een holletje. Als de gids er met zijn stok in pookt, klinkt er een soort van onderaards gegrom. Nooit geweten dat krokodillen deze geluiden produceren.
Wat ons trouwens opvalt tijdens de jungle wandeling is het uitstekende gehoor van beide gidsen. Vaak staan ze op enige afstand van elkaar en wordt er toch op fluistertoon met elkaar gecommuniceerd als de een meent een beweging van een dier gezien te hebben.
Na de jungle wandeling van ongeveer 3 uur worden we per jeep weer teruggebracht naar de Village om even uit te rusten en te lunchen. Hier ontdekt Bertie dat aan een voet haar sok en de binnenkant van haar wandelschoen onder het bloed zitten. Volgens de gids het werk van een bloedzuiger. De vraag is waar dat vampiertje nu gebleven is? We zijn er niet achter gekomen.
Na de lunch staat de jeep safari van 4 uur gepland, op het heetst van de dag. We hebben 1 tussenstop om wat te drinken en een krokodillenfarm te bezoeken. We rijden in een open jeep en we zijn met z'n negenen, gids en chauffeur niet meegerekend. Er wordt afgesproken dat eenieder die iets spot, dat aangeeft, waarna de jeep zal stoppen om iedereen mee te laten genieten. Er zijn ook 3 Chinezen aan boord en deze zijn zo luidruchtig op hun eigen specifieke manier, dat de chauffeur een aantal keren stopt omdat hij denkt dat ze iets gezien hebben. Redelijk irritant. Het grote doel van de jeep safari was het spotten van een tijger, maar die had het blijkbaar en jammer genoeg te warm. Dus hebben we veel dieren gespot, die we die morgen ook al gezien hebben en daarnaast een wild varken, een buffel en veel, heel veel herten.
Na de jeep safari geven we de manager van de Village aan ook iets voor de lokale bevolking te willen doen. Dat kan door middel van het doneren én planten van een boompje. Het geld komt ten goede aan het onderwijs aan de kinderen in de omliggende dorpen en we helpen op deze manier ook het milieu een heel klein beetje. Het wordt overigens een mango boompje.

De volgende morgen brengt dezelfde chauffeur ons via dezelfde weg met dezelfde ellende naar Kathmandu. Doordat het de nacht ervoor behoorlijk geregend heeft, is het alleen niet meer zo stoffig.
In Kathmandu hebben we een soort overgangsdag voordat we naar Tibet vliegen, die we gebruiken om de Garden of Dreams te bezoeken. Deze ommuurde tuin met diverse niveau's, kleine gebouwen, fonteinen, zitjes en een restaurant, is eigenlijk een wat vreemde eend in de bijt. Een oase van rust in een verder hele hectische stad. Het komt ons op dat moment wel goed uit, zo'n rustmoment.
Morgen naar Tibet.