De Poon Hill trek

Dag 2

De tweede etappe leidt naar Ghorepani. Vandaag zijn we uiteindelijk ruim 6 uur onderweg, de lunchtijd meegerekend. Ghorepani ligt op 2850 meter hoogte, dus we moeten ruim 750 meter zien te overbruggen. Dat klinkt niet veel, maar de omstandigheden maken het buitengewoon pittig. Daar komt voor Bertie nog bij dat zij zowel gisteravond als vanmorgen door de maagklachten weer nauwelijks iets heeft kunnen eten. En als je aan het lichaam geen energie kunt toevoegen, wordt zelfs een kleine inspanning al lastig, laat staan deze. Voor haar geldt: verstand op nul, blik op oneindig en blijven klauteren. Op het tandvlees!

Onze harten gaan enorm tekeer en we moeten regelmatig even stoppen om op adem te komen. We zeggen dan maar tegen de gids dat we iets willen drinken, een foto willen maken (hoewel, de omgeving is absoluut de moeite van foto's waard) of we stellen hem een vraag over Nepal of de omgeving. Niet dat we nou heel erg geïnteresseerd zijn in het antwoord, maar elke reden voor een korte pauze is er een, nietwaar? Zo komen we toch wat dingetjes te weten, bijvoorbeeld dat Ghorepani 'drinkplaats voor paarden' betekent, omdat in vroegere jaren op deze paden de bevoorrading van de omliggende dorpen met paarden plaatsvond en deze dan telkens water kregen in Ghorepani. En dat klimmen vooral veel vergt van het hart (dat hadden we al aan het eigen lijf ondervonden). Of dat Nepal een kalender voert, die afwijkt van de onze. Volgens onze gids is het vandaag 2074/1/23. Het is maar dat we het weten. We zijn inmiddels zo intens moe dat we alles geloven wat hij zegt.

Het is leuk dat je vaak dezelfde mede-masochisten ziet, bij de lunch, op de plek waar wordt overnacht of onderweg, omdat de pauzeritmes verschillen. Dat geeft een band. En als ze zien dat Bertie het o zo moeilijk heeft, krijgt ze heel wat aanmoedigingen. Ook hebben we regelmatig tegenliggers die de route in de omgekeerde volgorde afleggen en af en toe wordt er dan gestopt voor een kort praatje. Dat kan ook verkeerd gaan! Een man die ons tegemoet komt meent ons uitgebreid te moeten vertellen hoe zwaar het nu wel voor ons gaat worden. Dat konden we nou echt niet gebruiken op dat moment.

Wat we gaandeweg leren is dat we het poepspoor moeten volgen van de paarden, ezels en kruisingen hiertussen. Dat zijn dieren die verstand hebben van het kiezen van de beste route.
Bertie krijgt het zichtbaar zo moeilijk dat de gids spontaan een ondersteunende stok voor haar koopt. Een ontzettend mooi gebaar, dat het lopen voor Bertie inderdaad iets gemakkelijker maakt. Dat hadden we van tevoren niet zo ingeschat en later zal Bertie zeggen dat het nog maar de vraag was of ze het zonder stok wel zou hebben gered.

Na het kopen van de stok vertrouwt Rupak mij wel toe dat hij het niet verstandig vindt dat Bertie morgenvroeg ook die laatste klim naar Poon Hill doet. We spreken af dit aan het eind van deze etappe met haar te overleggen.

Ook vandaag heeft het slot nog een verrassing voor ons in petto. Als Ghorepani ons met haar toegangspoort welkom heet, denken wij opgelucht de klus voor vandaag geklaard te hebben. Helemaal mis, want we liggen in het aller aller allerlaatste hotel van dit bergdorp, wat ons nog meer dan een ontmoedigend half uur aan klimwerk kost. En dat met die loden benen! Onze rasoptimistische gids zegt echter: maar dat hoeven we dan morgenvroeg niet meer te doen. Hoewel we daar nu geen oren naar hebben, heeft hij natuurlijk gelijk met deze variant van 'elk nadeel heb z'n voordeel'. Zou Rupak ooit van Cruijff gehoord hebben?
Uiteindelijk bereiken we ons hotel met de toepasselijke naam Hilltop, dat helemaal is ingesteld op trekkers. We overleggen met Bertie of het inderdaad verstandig is voor haar om vannacht die laatste klim naar Poon Hill van ruim 1 uur te doen. Haar antwoord: I came so far, so I want to try! Ik ben niet verrast.

We kruipen vroeg ons nest in. Aan de ene kant omdat we doodmoe zijn en aan de andere kant omdat de wekker alweer tegen vier uur zal gaan. Het wordt een dromeloze nacht met geen enkele rol voor de puist die we morgenvroeg gaan bedwingen.