Bhaktapur here we come

De volgende dag worden we tegen 10 uur opgehaald door de chauffeur die ons naar Bhaktapur brengt. Dit is al de derde chauffeur die ruim op tijd verschijnt, dus wie zegt nou dat de Nepalezen altijd te laat zijn! Mina heeft ons nog een zeer uitgebreid ontbijt voorgezet en straalt als we haar laten weten hoe goed ze kan koken. Van Asis hadden we gisteren al afscheid genomen (hij moest weer vroeg op pad voor zijn volgende trekking) en we nemen ruim de tijd om Kajal te bedanken. Zij moet daarna naar school, ondanks het feit dat het zondag is. We schrijven nog een review in een boekje. Daarna wordt er ook nog afscheid van ons genomen door de homestay organisatie met het verzoek om bij thuiskomst via bijvoorbeeld tripadvisor nog eens aan hen te denken. En weg zijn we weer.

Bhaktapur blijkt ongeveer een uurtje rijden te zijn. Om de oude stad binnen te mogen moet je een fee betalen en via de reisorganisatie hebben we hiervoor een voucher gekregen. Deze toegangsprijs wordt gebruikt voor allerlei restauratiewerkzaamheden.

In het hotelletje hebben we de hele bovenste etage tot onze beschikking. Het is vier hoog, heeft uiteraard geen lift en de man die via het nauwe trappenhuis onze backpack naar boven sjouwt, heeft het zichtbaar zwaar. Ik schat hem 100 kilo schoon aan de haak. Boven aan gekomen moet hij eerst een paar minuten uitpuffen voordat hij enigszins op adem is om weer naar beneden te kunnen. Ik geef hem maar een extra fooi. De kamer is klein, maar vanaf het terras hebben we een schitterend uitzicht over een plein, Taumadhi Tole, waar de meeste bedrijvigheid plaatsvindt.

Bhaktapur is een van de drie koningssteden van Nepal naast Kathmandu en Patan en een prachtige stad die de sfeer van vele eeuwen geleden goed heeft weten te bewaren. Als eerste bezichtigen we Taumadhi Tole waar een grote tempel de belangrijkste eye catcher is. Beelden van verschillende dieren versieren de steile trap. Het verhaal gaat dat de koning die opdracht gaf tot het maken van de beelden deze zo mooi vond dat hij de betreffende kunstenaar daarna de armen liet afhakken zodat hij zoiets fraais daarna niet weer zou kunnen maken. Uniciteit gegarandeerd!

Als we verder door de stad flaneren zien we hele families met offers onderweg richting een offerplaats. Ook in Bhaktapur is er sprake van een religieus festival. Vooral geitenkoppen worden als offer gebruikt, zo stellen we vast. Onderweg zien we een familie de geitenkop nog prepareren met een brander. Om deze te ontharen denken we. Geen fijn gezicht. Wat ook geen fijn gezicht is, zijn de bedelende kinderen. En moet je er nu iets aan geven of niet? We besluiten het wel te doen met als gevolg dat er een soort estafette ontstaat. We raken ze niet meer kwijt. Het is heel erg triest. Waar doe je nu goed aan is een vraag die ons nog een tijdje bezig houdt.

In de namiddag worden we nog 'getrakteerd' op twee trouwpartijen. Muziekgezelschappen gaan een groep dansende mensen vooraf en daarachter de bruidswagen gevolgd door nog een paar auto's. Leuk om te zien.

Omdat we de volgende morgen weer vroeg uit de veren moeten, duiken we het nest in. Van slapen komt echter niet zo veel terecht. Bhaktapur heeft namelijk nog een verrassing in petto, een heus hondenblafkoor. Bijna constant slaat er wel ergens een hond aan en dat nodigt zijn soortgenoten uit tot een fikse respons. Rond 'n uur of 4 vindt de plaatselijke haan dat het tijd wordt voor zijn bijdrage. En vanaf 5 uur komt de stad tot leven. Als we om 6 uur het terras van onze slaapkamer op strompelen, is het op het plein al een bedrijvigheid van jewelste. Overal hebben handelaren hun waar al uitgestald en de eerste kopers zijn al present. Anderen gaan eerst nog hun gebeden richting goden versturen door luid de bel te laten rinkelen. Wij gaan inpakken, ontbijten en vertrekken. Volgende halte wordt Bandipur.